ชีวิตนี้ใครกำหนดให้ดี ให้ชั่ว มีแต่กรรมเท่านั้นที่กำหนดไว้ ให้พบให้เจอกับสิ่งนั้นๆ
ทุกคนต่างวาระต่างจิตต่างใจ และเขามีเวลาของเขาอยู่แล้วด้วยกฏแห่งกรรม ถ้ากรรมจัดสรรเวลาให้เหมาะสม เขาก็จะเห็นความจริงได้เช่นกัน เพราะไม่มีอะไรฟลุ๊คและไม่มีความบังเอิญในทุกๆ สรรพสิ่งทุกอย่างล้วนตกอยู่ใต้กฏของธรรมชาติ คือกรรมทั้งนั้น เราเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งในเกมของสมมุติ เป็นเพียงผู้ทำหน้าที่เดินไปตามกติกาที่โลกๆ เขากำหนดไว้
บางครั้งอาจจะเล่นผิดกติกาไปบ้างนั่นก็ยังถือว่าอยู่ในเกมชีวิต เมื่อถึงเวลาก็ต้องละทิ้งการละเล่นที่มีกฏเกณฑ์มากมายที่เขากำหนดเอาไว้คืนกลับไปสู่ธรรมชาติของความไม่มีอะไรเลย เพราะนี่คือชีวิตจริงที่ทุกคนต้องได้ผ่านและหนีไม่พ้นความจริงนี้ไปได้
จงเตือนตนเตือนใจไว้ว่าเราหนีไม่พ้นความจริงนี้ จะได้ไม่ไปหลงใหลไปกับเกมชีวิต เล่นจนเพลินก็จะไม่ต่างอะไรกับเด็กติดเกมเล่นจนลืมวันลืมคืน ไม่สนใจกับอนาคตว่าจะเป็นอย่างไร จะเกิดจะแก่จะตายอีกไหม ก็ไม่เคยเอามาเตือนตน
สุดท้ายก็ตายและตกอยู่ในวงเวียนกรรมคือสังสารวัฎต่อไปไม่จบสิ้นเพราะมัวแต่หลงในกติกาที่เขาสมมุติไว้นี่แหละ อวิชชาเป็นเหตุที่ทำให้เกิดแล้วเกิดอีก แล้วเมื่อไรจะเลิกยึดติดกับกติกากฏเกณฑ์สมมุติบัญญัติ มาอยู่กับความจริงของธรรมชาติที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน ที่ไม่มีบัญญัติไม่มีกติกาไม่มีกฏเกณฑ์ แต่มีเพียงแค่ธรรมชาติของกายใจที่เต็มไปด้วยธาตุทั้งสี่ เขาทำหน้าที่เย็นร้อนอ่อนเเข็งซึ่งอยู่เหนือสมมุติบัญญัติทั้งปวง เขามีเขาเป็นปกติธรรมดามากี่ล้านๆ ปีแล้ว
แล้วใครล่ะที่ไปหลงใหลไปกับสิ่งนั้นๆ ชีวิตนี้ใครกำหนด
พระอาจารย์ชานนท์ ชยนันโท
๒๒/๘/๖๐
