คนที่มีบุญคุณกับเรา , ช่วยเหลือเกื้อกูลเรา ก็เหมือนกับ “เราเป็นต้นไม้” และ “เขาก็เป็นรากของต้นไม้” ถ้าเราไม่บำรุงราก แถมยังทำลายรากของตัวเอง เราที่เป็นต้นไม้จะเจริญเติบโตได้หรือเปล่า
ความ “กตัญญู” นั้นเป็นสัญญาณบ่งบอกของความดี การ “เนรคุณ” ผู้มีพระคุณคือการกระทำที่ชั่วช้าในสังคม
ไม่มีใครที่อยากจะช่วยคนที่ไม่รู้บุญคุณคนหรอก เพราะต่อให้ทำดีกับคนประเภทนี้ยังไง สุดท้ายก็ไม่ได้อะไรเลย
บางครั้งอาจจะสูญเสียมากกว่าที่จะได้รับก็เป็นได้ แตกต่างจากคนที่กตัญญูรู้จักบุญคุณคน ไม่ว่าจะไปไหนมาไหน
ก็มีแต่คนอ้าแขนรับพร้อมช่วยเหลือเสมอ เพราะคนแบบนี้มักจะทดแทนบุญคุณแก่ผู้มีพระคุณเมื่อมีโอกาส
แตกต่างจากพวกชอบเนรคุณคนที่ไม่คิดจะตอบแทน แถมยังแว้งกัดอีกด้วย
เพราะฉะนั้นไม่มีใครที่จะยิ่งใหญ่และประสบความสำเร็จได้
หากเป็นคนเนรคุณบุญคุณคนอย่างแน่นอน เพราะคนเราทุกวันนี้ต้องพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน
ไม่สามารถที่จะดำเนินชีวิตอยู่ได้ด้วยตัวคนเดียวได้ คนที่รู้จักทดแทนบุญคุณคน มักจะได้รับโอกาสอยู่เสมอ
แตกต่างจากคนเนรคุณที่มักจะไม่ได้รับโอกาสใดๆทั้งสิ้นในสังคม เพราะฉะนั้นจงอย่าเป็นคนลืมบุญคุณคน
หากใครทำดีกับเราก็จงจำเขาเอาไว้ และตอบแทนเขาเมื่อมีโอกาสให้เหมาะสมกับที่เขาเคยช่วยเหลือเราเอาไว้
เรียบเรียง
