” ลูกเอ๋ย…ก่อนเราจะเที่ยวไปขอบารมีหลวงพ่อองค์ได เจ้าจะต้องมีทุนของตนเองลงทุนไปก่อน เมื่อบารมีของเจ้าไม่พอ จึงค่อยขอยืมบารมีคนอื่นมาช่วย มิฉะนั้น เจ้าจะเอาตัวไม่รอด
เพราะหนี้สินในบุญบารมีที่เที่ยวไปขอยืมมาจนล้นพ้นตัว
เมื่อทำบุญทำกุศลได้บารมีมา ก็ต้องเอาไปผ่อนใช้หนี้เขาจนหมด ไม่มีอะไรเหลือติดตัว… แล้วเจ้าจะมีอะไรเหลือไปภพหน้า หมั่นสร้างบารมีไว้…แล้วฟ้าดินจะช่วยเจ้าเอง ”
” จงจำไว้นะ…เมื่อยังไม่ถึงเวลา เทพเจ้าองค์ใดจะคิดช่วยเจ้าไม่ได้ …ครั้นถึงเวลา…ทั่วฟ้าจบดินก็ต้านเจ้าไม่อยู่… จงอย่าไปเร่งเทวดาฟ้าดิน เมื่อบุญเราไม่เคยสร้างไว้เลย จะมีใครที่ไหนมาช่วยเจ้า ”
นี่คือธรรมเทศนา ของเจ้าประคุณ สมเด็จพระพุฒาจารย์(โต)พรหมรังษี
ที่ได้โปรดชี้ธรรมไว้ในนิมิต หลังจากท่านล่วงลับไปแล้วเมื่อหนึ่งร้อยกว่าปี อันเป็นปฐมเหตุที่ต้องสร้างความดีอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
