บอกตัวเองไว้เสมอหากเจออุปสรรคต่างๆในชีวิตครับ มองให้เป็นเหมือนบททดสอบที่จะช่วยให้เราเเข็งแกร่งขึ้น จะดีกว่าไหม ถ้าเราจะลองทำความเข้าใจและยอมรับมัน เพราะเวลาเราเจอปัญหาจริงๆ เราจะได้ผ่านมันไปได้
มีพบย่อมมีจาก ทุกการพบเจอ ย่อมมีการจากลา ทุกการสิ้นสุด ย่อมมีการเริ่มต้นใหม่
ในชีวิตของเรา เพื่อนนับเป็นสิ่งที่สำคัญไม่แพ้ครอบครัวเลยค่ะ ตั้งแต่เด็กจนโตมา เรามีเพื่อนมากมายหลายคน แต่เคยสังเกตหรือไม่ว่า พวกเขาบางคนหายไปจากชีวิตเรา และก็จะมีเพื่อนใหม่ๆ เข้ามา เพราะมันมีเหตุการณ์เกิดขึ้นซึ่งเป็นปัจจัยทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง เราจึงไม่ควรยึดติดกับใคร เพราะต่างก็ต้องมีทางเดินของตัวเอง ฉะนั้นอย่าเศร้าเวลาเพื่อนหายไป เพราะทุกคนต้องเจอค่ะ
ไม่มีใครให้กำลังใจตัวเองได้ดี เท่าตัวเราเอง
เวลาหมดกำลังใจ หมดหวังรู้สึกเหนื่อยๆใจ เรามักจะถามหากำลังใจจากคนรอบข้าง แต่แท้จริงแล้ว ไม่มีใครรู้ปัญหาและจะแก้ปัญหาได้ดีเท่าตัวเรา ฉะนั้นเวลาเกิดปัญหาให้ตั้งสติ บอกตัวเอง “ไม่มีใครให้กำลังใจเราได้ ดีเท่าตัวเราเอง” สู้ๆ…. เดี๋ยวมันจะผ่านไป สิ่งดีดีรอเราอยู่ข้างหน้า.
ความล้มเหลว ความผิดหวัง เกิดขึ้นแน่นอน
ในชีวิตที่ยาวนาน ไม่มีใครที่จะล้มเหลวตลอดเวลา มันจะต้องมีวันที่เราต้องชนะบ้าง ให้เรียนรู้จากสิ่งที่ผิดหวัง ให้นับว่าสิ่งนั้นเป็นครู ให้ใช้บทเรียนที่เกิดขึ้นนำทางไป จะได้ไม่เดินหลงทาง แล้วเราจะเห็นหนทางของความสำเร็จอยู่ภายหน้าแน่นอนค่ะ
ความผิดหวัง คือทางสู่ความสำเร็จ!
ชีวิตเป็นของคุณ อย่าให้ความสำคัญกับคนอื่นมากนัก
อย่ามัวแต่เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น อย่าปล่อยให้ความคิดของคนอื่นมาทำลายศักยภาพที่มีอยู่ในตัวคุณ มันเป็นการลดค่าของตัวเอง และแสดงถึงความไม่มั่นใจในตัวเอง ถึงต้องหาความมั่นใจจากคนอื่น ถ้าเจอสิ่งที่คนอื่นด้อยกว่าตัวเองก็ลิงโลด
แต่ถ้าเจอสิ่งที่เขาเหนือกว่าตัวเองก็กลับมาโทษตัวเอง ฉะนั้นอย่ามัวแต่ให้ความสำคัญกับคนอื่น อย่ามัวแต่เปรียบเทียบกัน ทุกคนมีคุณค่าใจตัวเอง ชีวิตเป็นของคุณ คุณจะเลือกใช้ชีวิตยังไงมันก็เป็นสิทธิ์ของคุณ คุณเป็นคนเดียวเท่านั้นที่มีสิทธิ์ตัดสินทางเดินชีวิตให้กับตัวเอง
ร้องไห้บ้างก็ได้
ในบางเวลา เราก็จำต้องทำการแสดงหัวเราะ ในขณะที่ข้างในกำลังทุกข์หนัก ร้องไห้ ในขณะที่ข้างในกำลังสุขใจ
บางครั้ง เราก็จำต้องหัวเราะเพื่อผู้อื่นและ ร้องไห้ให้ตัวเองไม่ใช่แค่เสียงหัวเราะอย่างเดียวนะที่บำบัดความทุกข์ได้
น้ำตา ก็มอบความสบายใจได้เช่นกัน ร้องออกมาบ้าง แล้วรีบปาดน้ำตาเชิดหน้าและก้าวเดินต่อไป
