หญิงโสดคนหนึ่งย้ายบ้านมาใหม่ พบว่าข้างบ้านเป็นครอบครัวยากจน ประกอบด้วยแม่หม้ายและลูกอีกสองคน
คืนหนึ่ง…ไฟฟ้าเกิดดับ… เหลือแต่แสงจันทร์ส่องสลัวๆ สักพักหนึ่ง มีคนมาเคาะประตู ท่ามกลางความมืด…เป็นเด็กข้างบ้านนั่นเองเด็กน้อยสบตาเธอแบบประหม่า
ถามว่า”คุณน้าครับ ในบ้านมีเทียนไหมคับ?
หญิงโสดคิดในใจ “คนข้างบ้านครอบครัวนี้ คงจนถึงขนาดไม่มีเทียนไข…ช่างหัวมันเถิด…เดี๋ยวถ้าให้ไปแล้วจะเคยตัว จึงตอบเด็กห้วนๆ ว่า “ไม่มี!” (ทั้งที่เธอมีเทียนไขเป็นโหล)
ขณะที่เตรียมจะปิดประตู เด็กน้อยยิ้มให้เธออย่างไร้เดียงสาบอกว่า “นึกแล้วว่าไม่มี” พอพูดจบ ก็ควักเทียน 2 เล่มออกจากอกเสื้อ ยื่นให้ บอกว่า “แม่ผม เป็ห่วงว่าคุณน้าอยู่คนเดียว ตอนไฟฟ้าดับและอาจไม่มีเทียน จึงให้ผมเอาเทียนไขมาแบ่งให้ 2 เล่มครับ”
หญิงสาวรู้สึกสะเทือนใจจนน้ำตาคลอ นั่งลงกอดเด็กไว้แน่น…
ในบางเวลา เราก็ไม่ได้มองโลกจากมุมอื่น มองแต่มุมของตัวเอง แล้วก็คิดเหมาเอาว่าคนอื่นก็คงเป็นอย่างที่เราคิด…
ถ้าเรามัวแต่อยู่กับความเชื่อส่วนตัว แล้วหาแต่มุมที่อับเฉาของคนอื่น น้ำใจคงหาจากใครได้ยาก ยิ่งหลงตนเองว่าดีกว่าแล้ว ท่านอาจไม่ได้รับรู้ความดีของผู้อื่นเลยว่า บนโลกนี้ยังมีอีกหลายสิ่งที่เราไม่รู้
เมื่อเรามีน้ำใจ สิ่งที่เราจะได้รับคืนนอกจากน้ำใจแล้ว ยังจะทำให้ชีวิตทั้งชีวิตอบอุ่นด้วย…
การไม่ตัดสินใคร จากสิ่งที่คุณเห็น เพราะสิ่งที่แสดงออกนั้น เป็นพฤติกรรมเท่านั้น ไม่ใช่ตัวตนของเค้า
การช่วยเหลือแบ่งปันให้ความอนุเคราะห์ทุกคนไม่เลือก ชั้น วรรณะ ในฐานะที่เกิดมาเป็นเพื่อนมนุษย์ ให้อภัยตัวเอง ผู้อื่น สังคม และโลกใบนี้ มอบความรักจริงใจกับผู้คน สังคมจะน่าอยู่มากขึ้น….???
ขอบคุณข้อมูล
